Abartma, mevcut olanın aşırıya gitmesini, haddi aşmasını içeriyor. Halbuki burada hayatın abartılması değil, farklı tanrılarca yeniden yaratılması söz konusu.

Örn. Çalışkan bir çocuğun yemeden içmeden kesilecek kadar derse odaklanması bir abartı. Burada eylemin istikameti eylemin 'artırılması' yönünde. Eğer çalışkan çocuk ders çalışmak yerine kırtasiye malzemesi bağımlılığına tutulmuşsa bu bir abartma değil, çalışma ekosisteminin yeniden yaratıldığı amaçtan sapmış bir hayat olmuş oluyor.

Burada da, ister inançlı biri olsun ister olmasın, hayat hakikati, hiç olmazsa ölüm trajedisini, evrimin bizi niçin ölüm trajedisinin farkında olacak bir düzeye eriştirdiğini aramak ve anlamak için bir fırsat.

Abartacaksak bari ders çalışmayı abartalım, aşırı dahi gideceksek hakikati aramak yolunda gidelim, heyhat, sahte tanrılar izin verir mi? Onlar sana başka dünyalar yaratır, yakışıklı Truman'lar için şık fanuslar kurar, bir ömür seni oyalar, eğler, kafandaki her deliğe bir biberon takıp besler.