Mutluluk da çok sık refere edilen bir kavram. Hayatın amacı mutlu olmak mı sorusuna Aristippos cesur bir cevap veriyor, hayatın referansını hazlarımıza bağlıyor. Epiküros hazcılığı ileri taşıyarak tinsel hazzı tensel hazza üstün tutuyor.

Halbuki hayatın amacı zalimlerin ruhunu daraltmayı, mazlumlara umut olmayı, başkaları için kendi mutluluğundan fedakarlık edip sırf Allah'ın rızasını aramayı, bir tanrısallık karşısında en derinde hissedilen huşu hissini içermeli. İnsan hayatının ölçüsü olarak Allah'tan başka neyi referans alırsa, çöldeki kum tepeleri gibi her yönden esen rüzgarla kendi referansının da yer değiştirdiğini, akıntıya göre şekil aldığını, suyun yüzündeki yaprak gibi süzüldüğünü fark edecektir.

Hayat, ölümün ve zulmün farkında olmakla başlayan, tanrısallığın izlerini sürerek (teori) ve mazlumlarla birlikte savaşarak (pratik) süren, her yol ayrımında doğru olanı seçe seçe kemâle erebilen bir serüven.